uit elkaar vallen (n) (n) (uiteenvallen) | décomposition (f) (n) (uiteenvallen) |
uit elkaar vallen (n) (n) (uiteenvallen) | désintégration (f) (n) (uiteenvallen) |
uit elkaar vallen (n) (n) (uiteenvallen) | effritement (m) (n) (uiteenvallen) |
uit elkaar vallen (n) (n) (uiteenvallen) | désagrégation (f) (n) (uiteenvallen) |
uit elkaar vallen (n) (v) (vernieling) | désagréger (v) (vernieling) |
uit elkaar vallen (n) (v) (vernieling) | se briser en mille morceaux (v) (vernieling) |
uit elkaar vallen (n) (v) (vernieling) | se désagréger (v) (vernieling) |
uit elkaar vallen (n) (v) (vernieling) | désintégrer (v) (vernieling) |
uit elkaar vallen (n) (v) (vernieling) | se rompre (v) (vernieling) |
uit elkaar vallen (n) (v) (vernieling) | tomber en morceaux (v) (vernieling) |
uit elkaar vallen (n) (v) (vernieling) | se désintégrer (v) (vernieling) |